Bulanık bir her gününde,
Sessizlikti yaşamın kokusu,
Elleri de boştu,sözleri de.
Gerisi hiç yoktu...
Sonra kalktı zamansız!
Baktı,
Duruşuna hitaben hiç yoktu gölgesi.
Bulunduğu yer feryat figan,
Dopdoluydu göz çukurları,
Kendini vurdu duyarsızlaşmamak için,
Direndi ama ne çare,
Yine uyudu...ALİ ÖNDER
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder